Msza św. śpiewana w klasycznej formie rytu rzymskiego sprawowana jest w kościele NSPJ w Bydgoszczy na Placu Piastowskim w każdą niedzielę o godzinie 14:00.
Msze św. w inne dni są każdorazowo ogłaszane tutaj.

Dziś jest 19 marca A.D. 2024 - św. Józefa, Oblubieńca NMP, wyznawcy, Patrona Kościoła katolickiego, kolor szat: biały
 

O roku liturgicznym

RUBRYKI MSZAŁU I BREWIARZA RZYMSKIEGO

(fragmenty, tłumaczenie za serwisem swbenon.pl)

Rozdział II
O DNIU LITURGICZNYM W OGÓLNOŚCI

4. Dzień liturgiczny jest to dzień uświęcony czynnościami liturgicznymi, a zwłaszcza Ofiarą Eucharystyczną i publiczną modlitwą Kościoła, tj. Oficjum Bożym; trwa on od północy do północy.

5. Obchód dnia liturgicznego z zasady trwa od Jutrzni do Komplety. Są jednak dni uroczyste, których Oficjum rozpoczyna się od I Nieszporów w dniu poprzednim. Istnieje wreszcie niepełny obchód liturgiczny czyli tylko wspomnienie w Oficjum i Mszy bieżącego dnia liturgicznego.

6. W poszczególne dni obchodzi się albo niedzielę, albo dzień powszedni (feria), albo wigilię albo święto, albo oktawę, według kalendarza i pierwszeństwa dni liturgicznych.

7. Pierwszeństwo między poszczególnymi dniami liturgicznymi określa się jedynie według specjalnej tabeli (n.91).

8. Dni liturgiczne są pierwszej, drugiej, trzeciej albo czwartej klasy.

Rozdział III
NIEDZIELE

9. Pod nazwą niedzieli rozumie się dzień Pański przypadający na początku każdego tygodnia.

10. Niedziele są I albo II klasy.

11. Niedzielami I klasy są:
a) 1-4 Adwentu
b) 1-4 Wielkiego Postu
c) 1-2 Męki Pańskiej
d) Niedziela Zmartwychwstania czyli Wielkanoc
e) Niedziela Biała
f) Niedziela Zesłania Ducha Świętego

Niedziele Wielkanocna i Zesłania Ducha Świętego, są równocześnie świętami 1 klasy z oktawą.

12. Wszystkie inne niedziele są II klasy

13. Oficjum niedzieli rozpoczyna się w poprzednią sobotę od I Nieszporów i kończy się po Komplecie niedzielnej.

14. Niedzielę obchodzi się w jej własnym dniu, według rubryk. Nie odprawia się wcześniej ani później Mszy i Oficjum niedzieli, która napotkała przeszkodę.

15. Niedziela I klasy w razie spotkania ma pierwszeństwo przed wszystkimi świętami. Jednak święto Niepokalanego Poczęcia NMP ma pierwszeństwo przed napotkaną niedzielą Adwentu.

16. Niedziela II klasy w razie zbieżności (occurentia) ma pierwszeństwo przed świętami 2 klasy.
Jednak:

a) święto Pańskie 1 i 2 klasy przypadające w niedzielę 2 klasy zajmuje miejsce niedzieli z wszystkimi prawami i przywilejami; dlatego nie wspomina się niedzieli;
b) niedziela 2 klasy ma pierwszeństwo przed Dniem Zadusznym;

Co do spotkania (concurrentia) zachowuje się zasady podane w nn. 104 i 105.

17. Zasadniczo na niedzielę nie wolno wyznaczać na stałe świąt.
Wyjątek stanowią:

a) święto Najświętszego Imienia Jezus, które obchodzi się w niedzielę przypadającą od 2 do 5 stycznia (lub 2 stycznia);
b) święto Świętej Rodziny Jezusa, Maryi i Józefa, które obchodzi się w pierwszą niedzielę po Objawieniu;
c) święto Najświętszej Trójcy, które obchodzi się w pierwszą niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego;
d) święto Chrystusa Króla, które obchodzi się w ostatnią niedzielę miesiąca października;
e) święta Pańskie 1 klasy, które obecnie wyznaczone są na niedziele 2 klasy w kalendarzach partykularnych;

Te święta zajmują miejsce przypadające niedzieli z wszystkimi prawami i przywilejami, dlatego nie wspomina się niedzieli.

18. Niedziele po Objawieniu, których nie można odprawić wskutek nadchodzącej Siedemdziesiątnicy, przenosi się po niedzieli 23 po Zesłaniu Ducha Świętego w tym porządku:

a) jeżeli jest 25 niedziel po Zesłaniu Ducha Świętego, 24 niedzielą będzie noszącą nazwę 6 niedzieli po Objawieniu;
b) jeżeli jest 26 niedziel po Zesłaniu Ducha Świętego, 24 niedzielą będzie noszącą nazwę 5 niedzieli po Objawieniu, 25 niedzielą będzie nosząca nazwę 6 niedzieli po Objawieniu
c) jeżeli jest 27 niedziel po Zesłaniu Ducha Świętego, 24 niedzielą będzie noszącą nazwę 4 niedzieli po Objawieniu, 25 niedzielą będzie nosząca nazwę 5 niedzieli po Objawieniu, a 26 niedzielą będzie nosząca nazwę 6 niedzieli po Objawieniu,;
d) jeżeli jest 28 niedziel po Zesłaniu Ducha Świętego, 24 niedzielą będzie noszącą nazwę 3 niedzieli po Objawieniu, 25 niedzielą będzie nosząca nazwę 4 niedzieli po Objawieniu, 26 niedzielą będzie nosząca nazwę 5 niedzieli po Objawieniu, a 27 niedzielą będzie nosząca nazwę 6 niedzieli po Objawieniu.

Na ostatnim miejscu zawsze umieszcza się tę, która w kolejności jest 24 po Zesłaniu Ducha Świętego, opuszczając jeżeli trzeba pozostałe, na które niekiedy nie ma miejsca.

19. Za pierwszą niedzielę miesiąca uważa się tę, która pierwsza przypada w miesiącu, to znaczy od pierwszego do siódmego dnia miesiąca; za niedzielę ostatnią uważa się tę, która jest najbliższa pierwszego dnia następnego miesiąca. Również dla ustalenia pierwszej niedzieli miesięcy sierpnia, września, października i listopada odnośnie do czytania Pisma świętego, za pierwszą niedzielę miesiąca uważa się tę, która przypada od pierwszego do siódmego dnia miesiąca.

20. Pierwszą niedzielą Adwentu jest ta, która przypada 30 listopada lub jest mu najbliższa.

Rozdział IV
DNI POWSZEDNIE

21. Nazwą dni powszednich (feriae) określa się poszczególne dni tygodnia, poza niedzielą.

22. Dni powszednie są pierwszej, drugie, trzeciej lub czwartej klasy.

23. Dniami I klasy są:
a) Środa Popielcowa;
b) wszystkie dni Wielkiego Tygodnia;

Te dni mają pierwszeństwo przed wszystkimi świętami i dopuszczają tylko jedno wspomnienie uprzywilejowane.

24. Dniami powszednimi II klasy są:

a) dni Adwentu od 17 do 23 grudnia;
b) Suche Dni Adwentu, Wielkiego Postu i wrześniowe;

Te dni mają pierwszeństwo przed partykularnymi świętami 2 klasy, a jeżeli napotykają przeszkodę, muszą być wspomniane.

25. Dniami powszednimi III klasy są:
a) dni Wielkiego Postu i Męki Pańskiej od czwartku po Popielcu aż do soboty przed drugą niedzielą Męki Pańskiej włącznie, z wyjątkiem wymienionych wyżej; mają one pierwszeństwo przed świętami 3 klasy;
b) dni Adwentu aż do dnia 16 grudnia włącznie, nie wymienione wyżej; ustępują one świętom 3 klasy

Te dni, jeżeli napotkają przeszkodę, muszą być wspomniane.

26. Wszystkie dni niewymienione w numerach 23-25 są dniami powszednimi IV klasy; jeżeli napotykają przeszkodę, nigdy się ich nie wspomina.

27. Oficjum dnia powszedniego zaczyna się od Jutrzni i kończy się zasadniczo po Komplecie; Oficjum zaś soboty z wyjątkiem Wielkiej Soboty kończy się po Nonie.

Rozdział V
WIGILIE

28. Wigilią nazywa się dzień liturgiczny, który poprzedza jakieś święto i jest przygotowaniem do niego.
Wigilię wielkanocną, ponieważ nie jest dniem liturgicznym, odprawia się w sposób jej właściwy przez czuwanie.

29. Wigilie są pierwszej, drugiej lub trzeciej klasy.

30. Wigiliami I klasy są:
a) Wigilia Bożego Narodzenia, w razie zbiegu zajmuje ona miejsce 4 niedzieli Adwentu, której wobec tego nie wspomina się.
b) Wigilia Zesłania Ducha Świętego

Te wigilie mają pierwszeństwo przed wszystkimi świętami i nie dopuszczają żadnych wspomnień.

31. Wigiliami II klasy są:
a) wigilia Wniebowstąpienia Pańskiego
b) wigilia Wniebowzięcia NMP
c) wigilia Narodzenia św. Jana Chrzciciela
d) wigilia św. Apostołów Piotra i Pawła

Te wigilie mają pierwszeństwo przed dniami liturgicznymi III i IV klasy i jeżeli napotykają przeszkodę wspomina się je zgodnie z zasadami rubryk.

32. Wigilią III klasy jest wigilia św. Wawrzyńca
Ta wigilia ma pierwszeństwo przed dniami liturgicznymi IV klasy i jeżeli napotka przeszkodę, wspomina się ją zgodnie z zasadami rubryk.

33. Wigilię II lub III klasy zupełnie opuszcza się, jeżeli wypadnie w jakąkolwiek niedzielę lub święto 1 klasy, albo jeżeli święto, które poprzedza zostaje przeniesione lub zredukowane do wspomnienia.

34. Oficjum wigilii zaczyna się od Jutrzni i kończy się gdy rozpoczyna się Oficjum następującego święta.

Rozdział VI
ŚWIĘTA I KALENDARZ

A) Natura i właściwość świąt

35. Świętem nazywa się dzień liturgiczny, w którym publiczny kult Kościoła kieruje się w szczególniejszy sposób ku uczczeniu Tajemnic Pańskich albo NMP, Aniołów, Świętych lub błogosławionych.

36. Święta są pierwszej, drugiej lub trzeciej klasy.

37. Sposób odprawiania świąt jest następujący:

a) święta 1 klasy zalicza się do uroczystości, których obchód Oficjum zaczyna się od I Nieszporów dnia poprzedniego;
b) święta 2 i 3 klasy mają Oficjum, które zasadniczo trwa od Matutinum do Komplety samego dnia świątecznego;
c) święta Pańskie 2 klasy otrzymują I Nieszpory ilekroć wskutek zbieżności zajmują miejsce niedzieli 2 klasy.

38. Święta są powszechne (universalia) lub partykularne (particularia), partykularne zaś są własne (propria) lub przyznane (indulta).

39. Świętami powszechnymi są te, które Stolica święta wpisuje w kalendarzu całego Kościoła.
Te święta muszą obchodzić wszyscy używający obrządku rzymskiego, zgodnie z przepisami rubryk.

40. Świętami partykularnymi są te, które wpisuje się w kalendarzach partykularnych na mocy prawa lub indultu Stolicy świętej. Te święta muszą obchodzić wszyscy, którzy posługują się tym kalendarzem i tylko na podstawie specjalnego indultu Stolicy świętej można je usunąć z kalendarza lub zmienić ich stopień.

41. Świętami partykularnymi, które na mocy prawa należy wpisać do kalendarza, są święta własne:
a) narodu i kraju lub prowincji tak kościelnej jak cywilnej (n.42);
b) diecezji lub terytorium kościelnego, na którego czele stoi "Ordynariusz miejscowy" (n.43);
c) miejsca, miejscowości lub miasta (n.45);
d) kościoła lub kaplicy publicznej i półpublicznej, która zastępuje kościół (n.45);
e) Zakonu lub Zgromadzenia (n. 46)

42. Świętami własnymi narodu i kraju lub prowincji tak kościelnej jak świeckiej są:
a) święto prawnie ustanowionego Patrona głównego (1 klasy);
b) święto prawnie ustanowionego Patrona drugorzędnego (2 klasy);

43. Świętami własnymi diecezji lub terytorium kościelnego, na którego czele stoi "Ordynariusz miejscowy" są:
a) święto prawnie ustanowionego Patrona głównego (1 klasy);
b) rocznica konsekracji kościoła katedralnego (1 klasy);
c) święto prawnie ustanowionego Patrona drugorzędnego (2 klasy);
d) święto Świętych lub Błogosławionych, którzy zostali prawowicie wpisani w Martyrologium lub w jego Dodatku i mają specjalne związki z diecezją przez pochodzenie, dłuższy pobyt, lub zgon (2 lub 3 klasy, albo wspomnienie).

44. Świętami własnymi miejsca lub miejscowości albo miasta są:
a) święto prawnie ustanowionego Patrona głównego (1 klasy);
b) święto prawnie ustanowionego Patrona drugorzędnego (2 klasy);

45. Świętami własnymi kościoła lub kaplicy publicznej i półpublicznej, która zastępuje kościół są:
a) rocznica konsekracji, jeżeli są konsekrowane (1 klasy);
b) święto Tytułu, jeżeli są konsekrowane lub przynajmniej uroczyście poświęcone (1 klasy);
c) święto Świętego prawowicie wpisanego w Martyrologium lub jego Dodatku, którego ciało tutaj się przechowuje (2 klasy);
d) święto Błogosławionego również wpisanego w Martyrologium lub w jego Dodatku, którego ciało tu się przechowuje (3 klasy)

46. Świętami własnymi Zakonu lub Zgromadzenia są:
a) święto Tytułu (1 klasy);
b) święto Założyciela kanonizowanego (1 klasy) lub beatyfikowanego (2 klasy);
c) święto prawnie ustanowionego Patrona głównego całego Zakonu lub Zgromadzenia, w całym Zakonie lub Zgromadzeniu, albo głównego Patrona również prawnie ustanowionego prowincji zakonnej, w poszczególnych prowincjach (1 klasy);
d) święto Patrona drugorzędnego, jak wyżej (2 klasy);
e) święta Świętych i Błogosławionych, którzy byli członkami tego Zakonu lub Zgromadzenia (2 lub 3 klasy albo wspomnienie).

47. Świętami partykularnymi przyznanymi są święta, które wpisuje się w kalendarzach partykularnych na podstawie indultu Stolicy świętej.

B) Kalendarz i święta, które należy do niego wpisać

48. Kalendarz jest powszechny albo partykularny, czyli własny.

49. Kalendarzem powszechnym jest kalendarz na użytek Brewiarza i Mszału Rzymskiego.

50. Kalendarz partykularny, czyli własny, może być diecezjalny albo zakonny; sporządza się go włączając do kalendarza powszechnego święta partykularne.
Taki kalendarz partykularny wieczysty winien sporządzić Ordynariusz miejscowy lub najwyższy przełożony Zakonu za radą swoje Kapituły lub Rady generalnej i przedłożyć go do zatwierdzenia Świętej Kongregacji Obrzędów.

51. Kalendarz diecezjalny posiada każda diecezja i każde inne terytorium kościelne, na którego czele stoi "Ordynariusz miejscowy".

52. W kalendarzu diecezjalnym oprócz świąt powszechnych należy wpisać:
a) święta własne (n.42) i przyznane całemu narodowi i krajowi lub prowincji tak kościelnej jak cywilnej;
b) święta własne (n.43) i przyznane całej diecezji

53. Na podstawie takiego Kalendarza diecezjalnego sporządza się:

a) kalendarz każdej miejscowości, przez dodanie świąt własnych (n.44) i przyznanych;
b) kalendarz każdego kościoła lub kaplicy, przez dodanie świąt miejscowych własnych (n.44) i przyznanych oraz świąt własnych (n. 45) i przyznanych kościoła;
c) kalendarz Zgromadzeń Zakonnych i Instytutów na prawie papieskim, które nie są zobowiązane do odmawiania Oficjum Bożego i Zgromadzeń na prawie diecezjalnym przez dodanie świąt miejscowych własnych (n.44) i przyznanych oraz innych świąt ich własnych (nn.45 i 46) i przyznanych.

54. Kalendarz zakonny mają:
a) Zakony ścisłe, Mniszki i Siostry tegoż zakonu oraz Tercjarze doń agregowani, żyjący wspólnie i składający śluby proste;
b) Zgromadzenia zakonne lub Instytuty obojga płci na prawie papieskim i pozostające pod władzą jednego przełożonego generalnego, jeżeli z jakiegokolwiek tytułu są zobowiązane do odmawiania Oficjum Bożego.

55. W kalendarzu zakonnym oprócz świąt powszechnych należy wpisać święta własne (n.46) i przyznane Zakonowi lub Zgromadzeniu.

56. Na podstawie takiego kalendarza zakonnego sporządza się:
a) kalendarz każdej prowincji zakonnej, przez dodanie świąt własnych (n.46) i przyznanych;
b) kalendarz każdego kościoła lub kaplicy przez dodanie świąt własnych (n.45) i przyznanych, oraz innych, o których mowa w następnym numerze; taki kalendarz nazywa się również kalendarzem domu zakonnego.

57. W poszczególnych diecezjach i miejscowościach zakonnicy, także ci, którzy zachowują inny obrządek niż rzymski, są obowiązani obchodzić razem z duchowieństwem diecezjalnym:
a) święto głównego Patrona narodu, kraju lub prowincji tak kościelnej jak cywilnej, diecezji, miejsca lub miejscowości albo miasta (1 klasy);
b) rocznicę konsekracji kościoła katedralnego (1 klasy);
c) inne święta aktualnie obchodzone, w tym samym stopniu, jaki mając w kalendarzu diecezjalnym.

58. Zakonnicy mają dostosować się do duchowieństwa diecezjalnego co do dnia i Oficjum ściślej własnego w obchodzeniu świąt Świętych Zakonu lub Zgromadzenia, jeżeli ci Święci są gdzieś czczeni jako Patronowie główni (n. 57 a). Podobnie jeżeli duchowieństwo jakiejś diecezji lub miejscowości obchodzi święta Świętych lub Błogosławionych jakiego Zakonu lub Zgromadzenia w wyższym stopniu albo Oficjum ściślej własnym, również zakonnicy tego Zakonu lub Zgromadzenia mogą je tam obchodzić w tymże stopniu wyższym lub Oficjum ściślej własnym, byleby te święta były wpisane na ten dzień w obydwu kalendarzach.

C) Właściwy dzień Świąt

59. Święta już wprowadzone do kalendarzy należy obchodzić w tym dniu, w którym obecnie są wpisane w kalendarzach.

60. Przy wprowadzaniu nowych świąt powszechnych należy zachować takie zasady:
a) święta Świętych zwykle należy wyznaczać na dzień "narodzin" (dies natalicius), mianowicie na dzień w którym święty narodził się do życia wiecznego, jeżeli ten dzień z jakiejkolwiek przyczyny jest zajęty, święta te wyznaczy się na dzień określony przez Stolicę świętą i uważać się go będzie za dzień "jakby narodzin" (quasi-natalicius);
b) dzień innych świąt ustali Stolica Święta.

61. Przy wprowadzaniu nowych świąt partykularnych należy zachować takie zasady:
a) święto własne Świętych lub Błogosławionych zwykle należy wyznaczać na dzień narodzin dla wieczności (dies natalicius), chyba że jest zajęty lub Stolica Święta inaczej postanowiła. Jednak święta własne jakiejś miejscowości lub kościoła, które są wpisane równeż w kalendarzu powszechnym, albo diecezjalnym, albo zakonnym, chociaż w niższym stopniu, należy obchodzić w tym dniu, co w kalendarzu powszechnym, diecezjalnym lub zakonnym;
b) jeżeli dzień narodzin dla wieczności nie jest znany, za pozwoleniem Stolicy świętej należy te święta wyznaczyć na inny dzień, który ma 4 klasę w kalendarzu wieczystym diecezji lub Zakonu;
c) jeżeli dzień narodzin dla wieczności jest na stałe zajęty w całej diecezji, lub Zakonie, lub własnym kościele, w ich kalendarzu partykularnym należy wyznaczyć święta 1 i 2 klasy na najbliższy następny dzień, który nie jest świętem 1 i 2 klasy; święta 3 klasy należy wyznaczyć na najbliższy następny dzień wolny od innych świąt lub Oficjów równego lub wyższego stopnia;
d) święta partykularne przyznane wpisuje się w kalendarzu w dniu wyznaczonym przez Stolicę świętą w zezwoleniu.

62. Święci i Błogosławieni, którzy z jakiejkolwiek przyczyny mają w kalendarzu wspólne święto, zawsze obchodzeni są razem, jak to jest w Brewiarzu, ilekroć wypada ich czcić w równym stopniu, chociażby jeden lub kilku z nich było ściślej własnymi. Natomiast:
a) jeżeli jednego lub kilku z tych Świętych należy czcić świętem 1 klasy, odprawia się Oficjum tylko o nich, opuściwszy towarzyszy;
b) jeżeli jednego z kilku tych Świętych lub Błogosławionych, jako ściślej własnych, wypada czcić świętem wyższego stopnia, odprawia się całe Oficjum o ściślej własnych ze wspomnieniem towarzyszy.

Rozdział VII

OKTAWY

A) Oktawy w ogólności

63. Oktawa jest przeciągniętym przez osiem dni obchodem największych świąt.

64. Obchodzi się tylko oktawy Bożego Narodzenia, Wielkanocy i Zesłania Ducha Świętego, wykluczywszy wszystkie inne tak w kalendarzu powszechnym, jak w kalendarzach partykularnych.

65. Oktawy są 1 i 2 klasy.

B) Oktawy 1 klasy

66. Oktawami 1 klasy są oktawy Wielkanocy i Zesłania Ducha Świętego. Dni wewnątrz tych oktaw są 1 klasy.

C) Oktawa 2 klasy

67. Oktawą 2 klasy jest oktawa Bożego Narodzenia. Dni wewnątrz tej oktawy są 2 klasy; natomiast dzień ósmy jest 1 klasy.

68. Oktawa Bożego Narodzenia jest zbudowana w szczególny sposób, a mianowicie:
a) dnia 26 grudnia obchodzi się święto św. Stefana Pierwszego Męczennika (2 klasy);
b) dnia 27 grudnia obchodzi się święto św. Jana Apostoła i Ewangelisty (2 klasy);
c) dnia 28 grudnia obchodzi się święto Świętych Młodzianków Męczenników (2 klasy);
d) dnia 29 grudnia obchodzi się wspomnienie św. Tomasza Biskupa i Męczennika;
e) dnia 31 grudnia obchodzi się wspomnienie św. Sylwestra I Papieża i Wyznawcy;
f) ze świąt partykularnych dopuszcza się tylko święta 1 klasy na cześć Świętych, którzy w tych dniach wpisani są w kalendarzu powszechnym, chociaż tylko jako wspomnienie, inne przenosi się na czas po oktawie.

69. O niedzieli w oktawie Bożego Narodzenia, która przypada między 26 a 31 grudnia zawsze odprawia się Oficjum ze wspomnieniem święta przypadkiem zbiegającego się, chyba że w niedzielę przypadnie święto 1 klasy; w takim wypadku obchodzi się święto ze wspomnieniem niedzieli.

70. Szczegółowe zasady dla ułożenia Oficjum i Mszy w oktawie Bożego Narodzenia znajdują się w rubrykach Brewiarza i Mszału.

Rozdział VIII

OKRESY ROKU LITURGICZNEGO

A) Okres Adwentu

71. Okres świętego Adwentu trwa od I Nieszporów 1 niedzieli Adwentu do Nony Wigilii Bożego Narodzenia włącznie.

B) Okres Wcielenia

72. Okres Wcielenia (Tempus natalicium) trwa od I Nieszporów Bożego Narodzenia do dnia 13 stycznia włącznie. Ten okres obejmuje:
a) Okres Bożego Narodzenia (Tempus Nativitatis), który trwa od I Nieszporów Bożego Narodzenia aż do Nony dnia 5 stycznia włącznie;
b) Okres Objawienia (Tempus Epiphaniae), który trwa od I Nieszporów Objawienia Pańskiego aż do dnia 13 stycznia włącznie.

C) Okres Siedemdziesiątnicy

73. Okres Siedemdziesiątnicy (tempus Septuagesimae) trwa od I Nieszporów niedzieli Siedemdziesiątnicy aż do Komplety wtorku po Pięćdziesiątnicy.

D) Okres Wielkopostny

74. Okres wielkopostny (tempus quadragesimale) trwa od Jutrzni Środy Popielcowej, aż do Mszy Wigilii Paschalnej włacznie. Ten okres obejmuje:
a) Okres Wielkiego Postu (tempus Quadragesimae), który trwa od Jutrzni Środy Popielcowej aż do Nony soboty przed niedzielą Męki Pańskiej włącznie;
b) Okres Męki Pańskiej (tempus Passionis), który trwa od I Nieszporów I Niedzieli Męki Pańskiej do Mszy Wigilii Paschalnej włącznie.

75. Tydzień od II Niedzieli Męki Pańskiej czyli Palmowej aż do Wielkiej Soboty włącznie nazywa się Wielkim Tygodniem (Hebdomada sancta); natomiast trzy ostatnie dni tego tygodnia noszą nazwę Trzech Dni Świętych (Triduum Sacrum).

E) Okres Wielkanocny

76. Okres wielkanocny (tempus paschale), który trwa od początku Mszy Wigilii Wielkanocnej aż do Nony soboty w oktawie Zesłania Ducha Świętego. Ten okres obejmuje:
a) Okres Zmartwychwstania (tempus Paschatis), który trwa od początku Mszy Wigilii Wielkanocnej aż do Nony Wigilii Wniebowstąpienia Pańskiego;
b) Okres Wniebowstąpienia (tempus Ascensionis), który trwa od I Nieszporów Wniebowstąpienia Pańskiego aż do Nony Wigilii Zesłania Ducha Świętego;
c) Oktawę Zesłania Ducha Świętego (octava Pentecostes), która trwa od Mszy wigilii Zesłania Ducha Świętego aż do Nony następnej soboty włącznie.

F) Okres "w ciągu roku"

77. Okres "w ciągu roku" (per annum) trwa od 14 stycznia aż do Nony Soboty przed niedzielą Siedmdziesiątnicy i od I Nieszporów święta Trójcy Przenajświętszej, to jest I Niedzieli po Zesłaniu Ducha Świętego, aż do Nony soboty przed I Niedzielą Adwentu włącznie.

Rozdział IX

OFICJUM NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY W SOBOTY

78. W soboty, w które wypada dzień powszedni 4 klasy odprawia się Oficjum NMP w sobotę.

79. Oficjum NMP w sobotę rozpoczyna się od Jutrzni i kończy po Nonie.

Rozdział X

LITANIA WIĘKSZA I MNIEJSZA

A) Litania większa

80. Litania większa wyznaczona na dzień 25 kwietnia: jeżeli w tym dniu przypada Niedziela Zmartwychwstania lub Poniedziałek Wielkanocny, przenosi się ją na następny wtorek.

81. Litanii większej nie wspomina się w Oficjum, lecz tylko we Mszy. Wspomnienie jej nie jest wspomnieniem okresu liturgicznego (de Tempore)

82. Zależnie od warunków i zwyczajów miejscowych, według zdania Ordynariusza miejscowego, w tym dniu odprawia się procesję, w czasie której odmawia się Litanię do Wszystkich Świętych (jej wezwań nie podwaja się) z właściwymi modlitwami.

83. Jeżeli procesja nie może się odbyć, niech Ordynariusze miejscowi ustanowią specjalne nabożeństwo, w czasie którego odmawia się Litanie do Wszystkich Świętych i inne modlitwy, jakie zwykle odprawia się w czasie procesji.

84. Wszyscy obowiązani do Odmówienia Oficjum Bożego, którzy nie uczestniczą w procesji lub innym specjalnym nabożeństwie wspomnianym w poprzednim numerze, są obowiązani odmówić w tym dniu Litanię do Wszystkich Świętych z modlitwami po łacinie.

85. Jeżeli według zwyczaju miejscowego Litanie do Wszystkich Świętych z modlitwami odmawia się w czasie procesji lub specjalnego nabożeństwa razem z wiernymi w języku krajowym, obowiązani do odmawiania Oficjum Bożego, którzy brali udział w tych nabożeństwach, nie są obowiązani powtarzać modlitwy po łacinie.

86. Mszę z Dni Krzyżowych (de Rogationibus) zasadniczo odprawia się po ukończeniu procesji, według przepisów zawartych w nn. 346-347. Wypada zaś, aby Mszę z Dni Krzyżowych odprawiono także po specjalnym nabożeństwie, które zastępuje procesję, chociażby odbywało się w godzinach wieczornych.

B) Litania mniejsza czyli Dni krzyżowe

87. Litania mniejsza czyli Dni Krzyżowe (Rogationes) zasadniczo wyznaczone są na poniedziałek, wtorek i środę przed świętem Wniebowstąpienia Pańskiego.
Ordynariusze miejscowi otrzymują władzę przeniesienia ich na inne 3 dni po sobie następujące, bardziej odpowiednie, zależnie od różnic geograficznych, zwyczajów lub potrzeb.

88. Litanii mniejszej nie uwzględnia się w Oficjum lecz tylko we Mszy, która łączy się z procesją lub innym specjalnym nabożeństwem.

89. Co do procesji, lub innego specjalnego nabożeństwa i Mszy, lub wspomnienia, należy zachować to, co wyżej postanowiono o Litanii większej (nn. 81-83 i 86)

90. W tych dniach odmawia się Litanię do Wszystkich Świętych z modlitwami tylko w czasie procesji lub innego nabożeństwa (por. n.85). Dlatego obowiązani do odmawiania Oficjum Bożego, którzy nie biorą udziału w procesji lub specjalnym nabożeństwie, nie muszą odmawiać w tych dniach Litanii do Wszystkich Świętych z modlitwami.

Rozdział XI

PIERWSZEŃSTWO DNI LITURGICZNYCH

91. Pierwszeństwo dni liturgicznych ustala się jedynie na podstawie następującej tabeli, odrzuciwszy jakiekolwiek inne tytuły i zasady.

TABELA PIERWSZEŃSTWA DNI LITURGICZNYCH

Dni liturgiczne I klasy

1. Święto Bożego Narodzenia, Niedziela Zmartwychwstania i Niedziela Zesłania Ducha Świętego (1 klasy z oktawą)

2. Trzy Dni Święte

3. Święto Objawienia i Wniebowstąpienia Pańskiego, Przenajświętszej Trójcy, Bożego Ciała, Serca Jezusowego i Chrystusa Króla

4. Święto Niepokalanego Poczęcia i Wniebowzięcia NMP

5. Wigilia i ósmy dzień oktawy Bożego Narodzenia

6. Niedziela Adwentu, Wielkiego Postu i Męki Pańskiej oraz Biała Niedziela

7. Dni powszednie 1 klasy nie wymienione wyżej, mianowicie: Środa Popielcowa oraz Poniedziałek, Wtorek i Środa Wielkiego Tygodnia

8. Dzień Zaduszny, który ustępuje jednak przypadającej niedzieli.

9. Wigilia Zesłania Ducha Świętego.

10. Dni w oktawie Wielkanocy i Zesłania Ducha Świętego.

11. Święta 1 klasy całego Kościoła nie wymienione wyżej.

12. Święta 1 klasy własne, a mianowicie:

a. Święto prawnie ustanowionego Patrona głównego:

a) narodu;
b) kraju lub prowincji tak kościelnej jak i cywilnej;
c) diecezji.

b. Rocznica konsekracji kościoła katedralnego

c. Święto prawnie ustanowionego Patrona głównego miejscowości lub miasta

d. Święto i rocznica konsekracji własnego kościoła lub kaplicy publicznej albo półpublicznej, zastępującej kościół.

e. Tytuł własnego kościoła

f. Święto tytularne Zakonu lub Zgromadzenia

g. Święto kanonizowanego Założyciel Zakonu lub Zgromadzenia

h. Święto prawnie ustanowionego Patrona głównego Zakonu lub Zgromadzenia i prowincji zakonnej.

13. Święta przyznane 1 klasy, najpierw ruchome, potem stałe.

Dni liturgiczne II klasy

14. Święta Pańskie 2 klasy, najpierw ruchome potem stałe.

15. Niedziele 2 klasy

16. Święta 2 klasy całego Kościoła, które nie są świętami Pańskimi

17. Dni w oktawie Bożego Narodzenia

18. Dni powszednie 2 klasy, a mianowicie: Adwentu od dnia 17 do 23 grudnia włącznie oraz Suche Dni Adwentu, Wielkiego Postu i wrześniowe.

19. Święta własne 2 klasy, a mianowicie:

a. Święto prawnie ustanowionego Patrona drugorzędnego:

a) narodu;
b) kraju lub prowincji, tak kościelnej jak cywilnej;
c) diecezji;
d) miejsca lub miejscowości lub miasta

b. Święta Świętych lub Błogosławionych, o których mowa w n.43 d.
c. Święta Świętych własne jakiegoś kościoła (n. 46 d)
d. Święto beatyfikowanego Założyciela Zakonu lub Zgromadzenia (n. 46 b)
e. Święto prawnie ustanowionego Patrona drugorzędnego Zakonu lub Zgromadzenia i prowincji zakonnej (n. 46 d.)
f. Święta Świętych i Błogosławionych, o których w n. 46 e.

20. Święta przyznane 2 klasy, najpierw ruchome, potem stałe.

21. Wigilie 2 klasy.

Dni liturgiczne III klasy

22. Dni powszednie Wielkiego Postu i Męki Pańskiej, od czwartku po Popielcu aż do soboty przed 2 niedzielę Męki Pańskiej włącznie, z wyjątkiem Suchych Dni.

23. Święta 3 klasy, wpisane w kalendarzach partykularnych, a najpierw święta własne, mianowicie:

a. Święta Świętych i Błogosławionych, o których mowa w n. 43 d.
b. Święta Świętych i Błogosławionych własne jakiego kościoła (n. 45 d.)
c. Święta Świętych lub Błogosławionych, o których mowa w n. 46 c.; następnie święta przyznane, najpierw ruchome potem stałe.

24. Święta 3 klasy wpisane do kalendarza całego Kościoła, najpierw ruchome, potem stałe.

25. Dni powszednie Adwentu aż do 16 grudnia włącznie, z wyjątkiem Suchych Dni.

26. Wigilia 3 klasy.

Dni liturgiczne IV klasy

27. Oficjum NMP w soboty.
28. Dni powszednie 4 klasy

Rozdział XII

ZBIEŻNOŚĆ DNI LITURGICZNYCH

92. Zbieżnością (occurentia) nazywa się zbieg dwu lub więcej Oficjów w jednym i tym samym dniu.
Zbieżność może być albo przypadkowa (accidentialis), gdy dzień liturgiczny ruchomy i dzień liturgiczny stały zbiegają się tylko w pewnych latach, albo stała (perpetua), gdy dwa dni liturgiczne zbiegają się co roku.

93. Skutkiem zbieżności Oficjum dnia liturgicznego niższego stopnia ustępuje przed Oficjum stopnia wyższego; może się to dokonać przez opuszczenie, albo wspomnienie, albo przeniesienie albo przełożenie, jak to wskazuje się w następnych numerach.

94. Wspomnienia ustanowionego na stały dzień nie przenosi się, ani nie przekłada się ze świętem przenoszonym lub przełożonym, lecz odprawia się je w swoim dniu, albo opuszcza się, zgodnie z rubrykami.

Rozdział XIII

PRZYPADKOWA ZBIEŻNOŚĆ DNI LITURGICZNYCH I ICH PRZENIESIENIE

95. Prawo przeniesienia (ius translationis) na inny dzień z powodu przypadkowej zbieżności z dniem liturgicznym, który w tabeli pierwszeństwa zajmuje wyższe miejsce, przysługuje tylko świętom 1 klasy. Inne święta, które przypadkowo zbiegły się z Oficjum wyższego stopnia albo się wspomina, albo tego roku zupełnie się opuszcza, zgodnie z rubrykami. Jeżeli jednak zbiegną się dwa święta tej samej Osoby Boskiej, albo dwa święta tego samego Świętego lub Błogosławionego, odprawia się święto, które w tabeli pierwszeństwa zajmuje wyższe miejsce, a drugie się opuszcza.

96. Święto 1 klasy, które napotkało przeszkodę ze strony dnia liturgicznego zajmującego wyższe miejsce w tabeli pierwszeństwa, przenosi się na najbliższy następny dzień nie mający 1 lub 2 klasy.

Jednak:

a) ilekroć trzeba przenieść święto Zwiastowania NMP na czas po Wielkanocy, przenosi się je na poniedziałek po Białej Niedzieli jako na własne miejsce (in sedem priopriam).
b) Gdy Dzień Zaduszny zbiegnie się z niedzielą przenosi się go na następny poniedziałek jako na własne miejsce.

97. Jeżeli w tym samym dniu zbiegnie się więcej świąt 1 klasy, w tym dniu odprawia się święto, które zajmuje wyższe miejsce w tabeli pierwszeństwa, a inne przenosi się według kolejności, w jakiej są umieszczone w tejże tabeli pierwszeństwa.

98. Podobnie gdy trzeba przenieść więcej świąt 1 klasy, które zbiegają się w dniach następujących po sobie, zachowuje się porządek w jakim są umieszczone w tabeli pierwszeństwa; w razie równości pierwszeństwo ma Oficjum, które wcześniej napotkało przeszkodę.

99. Święta przeniesione mają ten sam stopień, co we własnym miejscu.

Rozdział XIV

STAŁA ZBIEŻNOŚĆ DNI LITURGICZNYCH I ICH PRZEŁOŻENIE

100. Prawo przełożenia (ius repositionis) na inny dzień z powodu stałej zbieżności z dniem liturgicznym zajmującym wyższe miejsce w tabeli pierwszeństwa, przysługuje wszystkim świętom 1 i 2 klasy oraz świętom partykularnym 3 klasy przypadającym poza Adwentem i Wielkim Postem, które napotkały przeszkodę albo w całej diecezji, albo w całym Zakonie lub Zgromadzeniu, albo we własnym kościele.

101. Święta 1 i 2 klasy umieszcza się na stałe w najbliższym następnym dniu nie mającym 1 lub 2 klasy. Święta 3 klasy wyznacza się na najbliższy następny dzień wolny od innych Oficjów równego lub wyższego stopnia.

102. Dzień na który przełożono święto napotykające stałą przeszkodę uważa się za dzień własny i odprawia się święto w nim umieszczone w takim stopniu, jak we własnym miejscu.

Rozdział XV

SPOTKANIE SIĘ DNI LITURGICZNYCH

103. Spotkaniem się (concurrentia) nazywa się spotkanie Nieszporów bieżącego dnia liturgicznego z I Nieszporami następnego dnia liturgicznego.

104. Przy spotkaniu pierwszeństwo mają Nieszpory dnia liturgicznego wyższej klasy, a drugie wspomina się lub nie, zgodnie z rubrykami.

105. Gdy dni liturgiczne, których Nieszpory spotykają się, są tej samej klasy, odprawia się całe II Nieszpory Oficjum dnia bieżącego i wspomina się następne, zgodnie z rubrykami.

Rozdział XVI

WSPOMNIENIA

106. Zawarte tutaj postanowienia o wspomnieniach (commemorationes) odnoszą się tak do Mszy jak do Oficjum czy to przy zbieżności, czy przy spotkaniu.

107. Wspomnienia są albo uprzywilejowane (privilegiatae), albo zwykłe (ordinariae). 108. Wspomnienie uprzywilejowane robi się w Laudes i Nieszporach oraz we wszystkich Mszach; wspomnienia zwykłe robi się w Laudesach, w Mszach konwentualnych oraz we wszystkich Mszach czytanych.

109. Wspomnieniami uprzywilejowanymi są wspomnienia:

a) niedzieli
b) dnia liturgicznego 1 klasy;
c) dni w oktawie Bożego Narodzenia;
d) Suchych Dni wrześniowych
e) dni powszednich Adwentu, Wielkiego Postu i Męki Pańskiej;
f) Litanii większej, we Mszy

Wszystkie inne wspomnienia są zwykłe.

110. W Oficjum i we Mszy św. Piotra zawsze wspomina się św. Pawła i nawzajem. To wspomnienie nazywa się nierozdzielne (inseparabilis); dwie modlitwy uważa się za złączone w jedną do tego stopnia, że w ustalaniu ilości modlitw liczy się je jako jedną. Dlatego:

a) w Oficjum św. Piotra albo św. Pawła modlitwę drugiego Apostoła dodaje się w Laudes i Nieszporach do modlitwy dnia pod jednym zakończeniem bez antyfony i wersetu;
b) we Mszy o św. Piotrze lub o św. Pawle modlitwę drugiego Apostoła dodaje się do modlitwy dnia pod jednym zakończeniem;
c) ilekroć modlitwę jednego Apostoła należy dodać jako wspomnienie, do tej modlitwy bezpośrednio dołącza się drugą, przed wszystkimi innymi wspomnieniami.

111. Wspomnienia dopuszcza się według następujących zasad:

a) w dni liturgiczne 1 klasy oraz w Mszach śpiewanych niekonwentualnych dopuszcza się tylko jedno wspomnienie uprzywilejowane;
b) w niedziele 2 klasy dopuszcza się tylko jedno wspomnienie, mianowicie święta 2 klasy, opuszcza się jednak to wspomnienie, jeśli trzeba zrobić wspomnienie uprzywilejowane;
c) w inne dni liturgiczne 2 klasy, dopuszcza się tylko jedno wspomnienie, mianowicie: albo jedno uprzywilejowane, albo jedno zwykłe;
d) w dni liturgiczne 3 i 4 klasy, dopuszcza się tylko dwa wspomnienia.

112. Odnośnie do wspomnień i modlitw należy ponadto przestrzegać następujących zasad:

a) Oficjum, Msza albo wspomnienie jakiegoś święta lub jednej Osoby Bożej wyklucza wspomnienie lub modlitwy z innego święta lub tajemnicy tejże Osoby Bożej;
b) Oficjum, Msza lub wspomnienie niedzieli wyklucza wspomnienie lub modlitwę ze święta lub Tajemnicy Pańskiej i odwrotnie;
c) Oficjum, Msza lub wspomnienie okresu liturgicznego (de Tempore) wyklucza inne wspomnienie okresu liturgicznego;
d) Podobnie Oficjum, Msza lub Wspomnienie NMP, albo Świętego lub Błogosławionego, wyklucza inne wspomnienie lub modlitwę, w której wzywa się wstawiennictwa NMP, albo Świętego lub Błogosławionego; nie odnosi się to do modlitwy z niedzieli lub dnia powszedniego, w której wzywa się tego Świętego.

113. Okres liturgiczny wspomina się na pierwszym miejscu. Inne wspomnienia dopuszcza się i porządkuje według tabeli pierwszeństwa.

114. Opuszcza się każde wspomnienie, które przekracza ilość ustanowioną dla poszczególnych dni liturgicznych.


Ostatnia modyfikacja: 2011.06.09 20:14,